Dzięki zastosowaniu diagnostyki preimplantacyjnej w ramach programu in vitro, pary, które obawiają się o zdrowie swoich dzieci, mogą zyskać spokój. W trakcie procedury zapłodnienia pozaustrojowego, zarodki badane są pod kątem zaburzeń genetycznych, a do macicy podawane są jedynie te, u których nie stwierdzono wad. Wykonanie diagnostyki PGS-NGS wielu parom daje szansę na posiadanie zdrowego potomstwa.

Program zapłodnienia pozaustrojowego może zakończyć się niepowodzeniem w związku z nieprawidłową implantacją zarodka w macicy. Przyczyną takiej sytuacji może być występowanie aneuploidii chromosomalnych (mniejsza lub większa od prawidłowej liczba chromosomów). Implantacja zarodka z aneuploidiami może prowadzić do urodzenia chorego dziecka np. z zespołem Downa, Patau, Klinefeltera, Edwardsa, Turnera. Większość ciąż kończy się jednak w takim przypadku poronieniem. Ryzyko wystąpienia aneuploidii chromosomalnych zwiększa się wraz z wiekiem kobiety i jest niezależne od metody poczęcia. Uważa się że jest to jedna z najważniejszych przyczyn powodujących niepowodzenia w staraniach o potomstwo wśród kobiet w wieku powyżej 35 lat.

Wskazania do wykonania Diagnostyki Preimplantacyjnej: