ZABIEG INSEMINACJI DOMACICZNEJ JEST CZĘSTO STOSOWANĄ  METODĄ WSPOMAGANEGO ROZRODU, POLEGAJĄCĄ NA BEZPOŚREDNIM PODANIU DO JAMY MACICY NASIENIA (NASIENIE PARTNERA BĄDŹ DAWCY).

 W ZALEŻNOŚCI OD MIEJSCA PODANIA NASIENIA, WYRÓŻNIA SIĘ:

• INSEMINACJĘ DOJAJOWODOWĄ;
• INSEMINACJĘ DOSZYJKOWĄ,
• INSEMINACJĘ DOMACICZNĄ.

NAJCZĘŚCIEJ STOSOWANĄ JEST INSEMINACJA DOMACICZNA.

JAK PRZEBIEGA ZABIEG INSEMINACJI?

Około 24 godziny przed zabiegiem inseminacji Pacjentka otrzymuje podskórnie leki, powodujące uwolnienie komórki jajowej z pęcherzyka jajnikowego. Pacjentka wraz z mężem/partnerem zgłasza się do Ośrodka na umówioną wcześniej godzinę. W przypadku inseminacji nasieniem męża/partnera, mężczyzna 1,5 godziny przed umówionym zabiegiem, w przeznaczonym do tego pomieszczeniu w pracowni rozrodu wspomaganego oddaje nasienie, które następnie jest preparowane w laboratorium andrologicznym. W sytuacji, kiedy do zabiegu ma zostać użyte nasienie dawcy, laboratorium andrologiczne godzinę przed przybyciem do Ośrodka Pacjentki rozpoczyna preparatykę nasienia. Zabieg inseminacji domacicznej przeprowadzany jest w gabinecie ginekologicznym i poprzedzony jest badaniem USG w celu oceny wielkości endometrium oraz wielkości pęcherzyków. Następnie przy pomocy cieniutkiego cewnika bezpośrednio do jamy macicy podawane jest wcześniej przygotowane w laboratorium andrologicznym nasienie (męża/partnera bądź dawcy). Ważne jest, aby w czasie inseminacji Pacjentka miała dobrze wypełniony pęcherz moczowy, co znacznie ułatwi doktorowi wprowadzenie cewnika z przygotowanym nasieniem do macicy. Po zabiegu inseminacji Pacjentka przez około 10 – 20 min pozostaje jeszcze na fotelu ginekologicznym.

JAKIE SĄ WSKAZANIA DO INSEMINACJI?

Do zabiegu inseminacji mogą zostać zakwalifikowane pary, u których stwierdza się:

• Obniżone parametry nasienia męża/partnera – obniżona koncentracja, ruchliwość oraz żywotność plemników;

• Obecność przeciwciał przeciw plemnikowych;

• Niepłodność idiopatyczna – w sytuacji, kiedy nie wiemy co jest przyczyną niepłodności, inseminacja należy do pierwszej z metod wspomaganego rozrodu;

• Niemożność współżycia w określonych dniach cyklu – zdarzają się sytuacje kiedy na skutek zaburzeń seksualnych bądź psychicznych nie dochodzi do wytrysku przy współżyciu w określonym dniu owulacji;

• Azoospermia – brak plemników u partnera – wykorzystywane jest do inseminacji domacicznej nasienie dawcy;

• Endometrioza I i II stopnia;

• Czynnik szyjkowy (nieprawidłowości anatomiczne szyjki macicy, brak śluzu).

JAKIE BADANIA NALEŻY WYKONAĆ PRZED ZABIEGIEM?

KOBIETA

• Anty – HIV – 1,2
• Anty – HCV – Ab
• HBsAg
• Anty-HBc
• VDRL
• Toksoplazmoza (IgG/IgM)
• Badanie przeciwciał różyczki (IgG/IgM)
• Chlamydia – Ureaplasma – Mycoplasma (met. PCR)
• Badanie cytologiczne, czystości pochwy

MĘŻCZYZNA

• Anty – HIV – 1,2
• Anty – HCV – Ab
• HBs Ag
• Anty – HBc
• VDRL

Skuteczność zabiegu inseminacji waha się od 10 do 25 % na cykl w zależności do parametrów nasienia, wieku kobiety oraz ilości wystymulowanych dojrzałych pęcherzyków. Najczęściej wykonuje się do sześciu zabiegów i jeśli żaden z cykli nie kończy się ciążą, oznacza to, że warto rozważyć inne metody wspomaganego rozrodu.