Niepłodność idiopatyczna, czyli inaczej niepłodność o nieokreślonej jak dotąd przyczynie dotyczy blisko 30% par starających się o dziecko. Mówimy o niej wtedy, kiedy przeprowadzone badania diagnostyczne nie wykazują żadnych nieprawidłowości, a mimo to nie udaje się zajść w ciążę. Czy jest zatem szansa na potomstwo?
Niepłodność idiopatyczna jest rozpoznaniem zgodnym z ICD-10. O tym, że mamy z nią do czynienia zakłada się, kiedy kobieta nie może zajść w ciążę, pomimo regularnego współżycia bez zabezpieczenia, trwającego co najmniej 12 miesięcy oraz, kiedy owulacja przebiega prawidło i brak jakichkolwiek nieprawidłowości w obrębie narządów rodnych, i wyniki wszystkich badań są prawidłowe.
Ustalenie przyczyn niepłodności idiopatycznej jest niezwykle trudne. Aby jednak stwierdzić ten rodzaj niepłodności, należy wykonać szereg badań, pozwalających wykluczyć inne przyczyny mogące mieć wpływ na problemy z zajściem w ciążę.
Potwierdzenie diagnozy niepłodności idiopatycznej wymaga badań zarówno partnera jak i partnerki. Diagnostyka niepłodności dotyczy zawsze pary!!! U mężczyzn, podstawą diagnostyki jest badanie nasienia, aby można było ocenić jakość plemników, ich liczbę oraz ich aktywność. Dodatkowo ocenia się również pH spermy oraz czas jej upłynnienia. U mężczyzny mogą zostać zlecone także badania hormonalne.
U kobiety wykonuje się badania laboratoryjne, pozwalające ocenić poziom hormonów: Lutropiny (LH), Folikulotropiny (FSH), Estrogenu, Estradiolu, Prolaktyny, Progesteronu, jak również hormonów tarczycy. Poza hormonami tarczycy ocenia się również poziom przeciwciał przeciwko peroksydazie tarczycowej (anty-TPO) oraz poziom przeciwciał przeciwko tyreoglobulinie (anty-TG). Nieprawidłowości w poziomie tych przeciwciał może sugerować autoimmunologiczne zapalenie tarczycy Hashimoto. W dalszej kolejności wykonywane jest badanie fizykalne oraz ultrasonograficzne, pozwalające ocenić wielkość narządów rodnych, jak i ich ułożenie względem siebie. Kiedy nadal brak odpowiedzi na przyczynę niepłodności, lekarz może zlecić wykonanie histerosalpingosonografii kontrastowej (HyCoSy), czy laparoskopowe badanie drożności jajowodów.
Kiedy jednak te wszystkie badania nie dadzą odpowiedzi co jest przyczyną niepłodności, można wykonać kolejne badania – genetyczne czy immunologiczne. Trzeba mieć jednak na uwadze, że i one mogą nie wykazać nic niepokojącego i para znów może się znaleźć w punkcie wyjścia. A czas ma tutaj ogromne znaczeni, zwłaszcza w przypadku kobiet powyżej 35 roku życia i z niską rezerwą jajnikową.
Jednym z lepszych rozwiązań i jedną z podstawowych technik wspomagania rozrodu jest stymulacja owulacji połączona z inseminacją domaciczną. Kiedy jednak mimo wszelkich starań, nie udaje się począć dziecka, warto rozważyć możliwość zapłodnienia pozaustrojowego.